การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะซึมเศร้าของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ภาควิชาสถิติ คณะวิทยาศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง กลุ่มตัวอย่างของงานวิจัยนี้มีจำนวน 266 คน จากนักศึกษาทั้งหมด 763 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบโควต้า (Quota Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบประเมินภาวะซึมเศร้า Patient Health Questionnaire-9 (PHQ-9) ซึ่งแปลโดยศาสตรจารย์นายแพทย์.มาโนช หล่อตระกูล ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี มหาวิทยาลัยมหิดล และคณะ โดยใช้สถิติเชิงพรรณาในการวิเคราะห์หาค่าความถี่ ร้อยละ และสถิติเชิงอนุมานในการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยที่จะส่งผลต่อระดับภาวะซึมเศร้า

ผลการวิจัยพบว่า นักศึกษามีภาวะซึมเศร้าในระดับปานกลางมากที่สุด คิดเป็นร้อยละ 32.33 รองลงมาคือระดับเล็กน้อย คิดเป็นร้อยละ 24.44 และระดับน้อยมาก คิดเป็นร้อยละ 21.80 ขณะที่ภาวะซึมเศร้าระดับรุนแรงปานกลางถึงรุนแรงมาก คิดเป็นร้อยละ 21.43 ซึ่งเป็นกลุ่มที่ต้องได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิด

การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างระดับภาวะซึมเศร้ากับปัจจัยต่างๆ พบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ความเพียงพอของรายจ่าย เกรดเฉลี่ย ประสบการณ์การมีคนรัก ภาวะซึมเศร้าของสมาชิกในครอบครัว และที่พักอาศัย ขณะที่ ปัจจัยอื่นๆ เช่น รายได้ของครอบครัว สถานภาพสมรสของบิดามารดา และจำนวนสมาชิกในครอบครัว ไม่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้า อย่างมีนัยสำคัญ ข้อเสนอแนะคือ พัฒนาแนวทางช่วยเหลือ เช่น ศูนย์ให้คำปรึกษา กิจกรรมเสริมสร้างสุขภาพจิต และศึกษาปัจจัยเพิ่มเติมเพื่อป้องกันภาวะซึมเศร้าในนักศึกษา ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่า สถาบันการศึกษาควรส่งเสริมการดูแลสุขภาพจิตในระดับองค์กรโดยจัดกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพจิต การให้คำปรึกษา และการสร้างเครือข่ายสนับสนุนทางสังคมภายในมหาวิทยาลัยเพื่อช่วยลดความเสี่ยงของภาวะซึมเศร้าในนักศึกษา