ปัจจัยที่มีผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ คณะวิทยาศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง
Keywords:
การกำหนดตำแหน่งที่สูงขึ้น; บุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ; ปัจจัยที่ส่งผลต่อการกำหนดตำแหน่งAbstract
งานวิจัยนี้จัดทำขึ้นเพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่มีผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ คณะวิทยาศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น 2) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคในการยื่นขอตำแหน่งที่สูงขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง 71 คน ผลการศึกษาพบว่า สำหรับปัจจัยส่วนบุคคล บุคลากรที่มีอายุมากขึ้นมีระดับความคิดเห็นต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นลดลง บุคลากรในระดับปฏิบัติการ บุคลากรประเภทพิเศษ บุคลากรที่อยู่ในระหว่างการจัดทำผลงานทางวิชาการ และบุคลากรที่อยู่ในระหว่างการยื่นเรื่องขอเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้น มีระดับความคิดเห็นต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ มากกว่ากลุ่มอื่น ๆ ปัจจัยที่มีผลต่อการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นในระดับมากที่สุด ได้แก่ ปัจจัยด้านความต้องการเติมความสมบูรณ์ในชีวิต (ต้องการพัฒนาศักยภาพและทักษะความสามารถ ต้องการความสำเร็จและความเจริญก้าวหน้าในการทำงาน ต้องการความเป็นอิสระในการตัดสินใจและการสร้างสรรค์ผลงาน) ปัจจัยจูงใจ (รู้สึกพอใจเมื่อสามารถป้องกันปัญหาในการปฏิบัติงาน) และปัจจัยค้ำจุน (การทำงานในสถาบันเป็นอาชีพที่มีเกียรติ) ผลการทดสอบสมมติฐานทางสถิติ พบว่า ระดับความคิดเห็นที่มีต่อปัจจัยที่ศึกษา ได้แก่ ปัจจัยด้านความต้องการเกียรติยศชื่อเสียง ด้านความต้องการเติมความสมบูรณ์ในชีวิต ปัจจัยจูงใจ ปัจจัยค้ำจุน ความพร้อมด้านเวลา ความพร้อมด้านความเข้าใจในการผลิตผลงานวิชาการ ความพร้อมด้านความสามารถในการผลิตผลงานวิชาการ การสนับสนุนของคณะวิทยาศาสตร์ สจล. มีผลต่อระดับความคิดเห็นของการเข้าสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ คณะวิทยาศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05
Downloads
References
ชนม์ณภัทร เจริญราช. (2563). การพัฒนาบุคลากรสายสนับสนุนวิชาการ ของมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 11(2), 147-163.
ภัคสุณีย์ ดวงงา. (2562). ความพร้อมในการผลิตผลงานวิชาการเพื่อขอตำแหน่งที่สูงขึ้นของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุนวิชาการสังกัดมหาวิทยาลัยแม่โจ้ จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้, 2(4), 1-10.
รังสรรค์ สิงหเลิศ. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยทางสังคมศาสตร์. มหาสารคาม: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
วรางคณา คงศีล และ ธนสุวิทย์ ทับหิรัญรักษ์ (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสุขของพนักงานมหาวิทยาลัยสายสนับสนุวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 11(2), 150-163.
ศิริพัสตร์ ถาอ้าย และ ปิยาภรณ์ ณ เชียงใหม่ (2567). ปัจจัยที่มีผลต่อการดำรงตำแหน่งที่สูงขึ้นของบุคลากรสายปฏิบัติการกลุ่มวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ, 17(1), 31-49.
สาธิต เชื้ออยู่นาน, ยุทธนา ไชยจูกุล, สุนทร คล้ายอ่ำ และ ณัฐวุฒิ อรินทร์. (2560). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการทำงานของพนักงาน สายสนับสนุนวิชาการมหาวิทยาลัยรัฐ. Veridian E-Journal Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts), 10(1), 1405-1421.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
Likert, R. (1967). The method of constructing and attitude scale in attitude theory and measurement (pp. 90-95). New York: Wiley & Son.
